Buda Böyle Bir Hikaye İşte..

Sene 2009 Ekimin ilk günleri

Annemle yaptığımız tartışmalar sonucu onun dizinin dibinde kalmış onun istediği üniversiteye kaydımı yaptırmıştım. Sevdiceğim onun yaşadığı şehri yazmamı beklerken ona attığım kazıkla karşılaşınca aramız oldukça bozulmuştu.Sürekli ayrıl barış bir haldeydik.Üniversiteye başlamak beni hiç heyecanlandırmıyordu aksine hiç tanımadığım bir ortama girmek beni oldukça sıkıyordu.

Derken okulun ilk günü geldi çattı.Binadan içeri girdiğimde insanların birbirine "Aa sende mi burdasın " diye sarıldıklarını gördüm.İçime umut doğdu belki birini görürüm diye ama boşunaydı.Sınıfa girdim ve tanımadığım 15 tane kadar yüzle karşılaştım.Bir yere oturup incelemeye başladım herkesi tek tek.Sınıfta oturma biçimi yuvarlak olduğundan rahatlıkla herkesi süzüyordum.Herkesi tek tek süzdüm.Bir iki tikkycan,bir iki ezik (benim gibi),bir tane abartılı kız,kendi halinde kızlar erkekler derken onu gördüm.İri (bana göre yani:)) gözlüklü(bende gözlüklüydüm o vakit) kıvırcık saçlı bir erkek.Lisede dersane dönemimde peşimden koşup bana hayatı zindan eden bir çocuğa o kadar benziyordu ki o anda nefret ettim o çocuktan.Ters ters baktım hatta.İçimden bir ses o değil saçmalama diyordu ama nefret ettim çocuktan yok yani.O günüm iğrenç geçti.Kimseyle tanışmadım konuşmadım.Eve dönerken okulu bırakmaya karar verdim.Ama annem bir gün daha gitmemi,bir kere daha şansımı denememi söyledi.

Ertesi gün iki kızla tanıştım ve bırakmaktan vazgeçtim:) Hala da görüşürüm onlarla yani bölümlerimiz farklı olsa da hem kalbim onlarla.İki kız arkadaşım olunca okul daha gidilesi bir yer oldu bana ama sınıfın geri kalanı isimlerinin ne olduğu falan hala umrumda değildi.Okula gidiyordum,derste kızlarla dedikodu yapıyordum,evime geri dönüyordum.Ama sınıftakileri süzmeye devam ediyordum ve şu iri çocuktan hala nefret ediyordum..

Sınıfta ilginç olaylar olmaya başladı sonra..Dedikodu gittikçe bollaştı.Okuldan otobüs durağına giderken iki kız arkadaşımla fısır fısır dedikodu yapıyorduk.Sınıftakilerin isimlerini öyle öyle öğrenmeye başladım ama şu nefret ettiğimin adını hala bilmiyordum.Biz ne zaman dedikodu yapsak arkamızı bir dönüyoruz bu çocuk.İlk gün tesadüf dedik,ikinci gün güldük geçtik aradan bir süre geçip bu olay tekrarlayınca tanışalım artık dedik:) Zaten benim gıcıklığımda  geçmişti artık.İlk adımı ben attım:

" Ya aynı sınıftayız,sürekli de dedikodularımıza kulak misafiri oluyorsun.Tanışalım artık.Ben Rapunzeliçe" dedim ve o 2 hafta uyuz olduğum çocuğun adını öğrendim:



 " Ben Raif" :):):)


Not: Yukarıda tabir edilen Raif ilk aşamada nefret edildiğinden öyle görülmüştür.Raif  oldukça sevimlidir aksini düşünen olmasın çemkirilir.Gözlükler 2 sene önce çıkarılmış bir daha da haber alınamamıştır.O gerçekten çok iyi bir dosttur ve bazen çok güzel çemkirir.Rapunzeliçe bunu bildirmeyi görev bilir:)