Aşkın Kanununu Yazsam Yeniden..

Canım izleyicim ben gene feci triplerdeyim ya. Ya 5 yıla dayanmış bir ilişkim var biliyorsunuz ki ama ben hala tam olarak sevildiğime inanmıyorum. Bazen diyorum kendi kendime ne istiyon kızım sen daha ne yapsın çocuk diyorum yani biz birbirimizi iki yıl hiç yüzyüze görüşemeden sevdik sadece benim için kazandı buralara geldi ama yok bu duygudan kurtulamıyorum.

Bunun en büyük nedenlerinden biri Çokoprens beyfendinin duygularını çok belli edememesi tabiki. Ya duygularını belli edememesi de değil aslında ediyor yani sürekli aşkım kuşum(kuşum demiyor tabi öööğğğ o lafın gelişi) işte o modda yani ama öküz ya baya bildiğiniz yontulmamış odun yani. Hiç böyle sürpriz yapayım, sevindireyim, bir romantiklik yapayım şeyi yok. Yani huyu o adamın ya git ben şunu istiyom alır mısın de alsın ama sen demicen sittin sene aklına gelmez. Yani etrafımızda bir sürü çift var.Bi çift mesela kavga ederler ayrılırlar erkek kızın evinin önünden çıktıkları ay kadar dilek feneri uçurur, diğer çift kavga eder ayrılırlar erkek kıza bir doğum günü düzenler ki akıllara zarar. Bizimki sadece beni yanına alıp olayı izlemekle yetinir.

Ya diceksiniz seviyor işte daha ne istiyon ama ben bu olaylar yüzünden çok sevildiğime inanmıyom işte. Ya bizde kaç kere kavga ettik ayrıldık sonunda ya ilk mesaj atan özür dileyen ben oldum yada Çokoprens Napıyon dedi ben Seni özlüom dedim öyle barıştık ama hep benim bir ilk adımım denilebilir yani. O hiç beni kaybetme korkusu yaşamadı, hep burdayım ben biliyor yani. Bana helal olsun süper güven vermişim sırtını korkmadan yaslıyor bana ama işte kaybetme korkusu olmadığından kazanma çabasıda olmuyor.

Bu sefer ben ne düşünüyorum. Yeterince sevilmediğimi. Ya başka bir açıklama gelmiyor aklıma. O hiç beni görünce heyecanlanmadı, hiç kalbini hızlı çarptıramadım ben onun. Belki diyorum beni aşk sandı ama değilim. Belki bir gün birine aşık olacak, o kız kalbini hızlı çarptıracak,o kıza sürprizler yapacak daha önce aşık olmadığını o da bende anlayacağım. Of söylemesi bile kötü. Bu düşünce yüzünden onu kaybetmekten daha da çok korkuyorum. Öyle hastalıklı aşığım ben sevilmediğimi düşünsemde bırakamıyorum. Kaybetmekten öyle çok korkuyorum ki başkasına aşık olacak diye ödüm kopuyor. Onu sıktıkça sıkıyorum her kız arkadaşını rakip görüyorum.

Tüm sorunlarımın altında kendime güvensizliğim yatıyor belkide. Öylesine güvensizim ki kendime. Benim onu sevdiğim gibi beni sevdiğine inanamıyorum. Ki zaten sevmiyor.

Ya 2 3 hafta sonra memleketine dönecek ve 4 ay görüşemicez umrunda değil mesela beyimizin. Ben üzüntümden kahrolurken onun tek dediği napayım,yapacağım birşey yok. Eskiden duvarlarını yıkamadığından şikayetçiydim ona bakınca taş görüyordum şimdi duvarlarını yıktı ama içinde de taş varmış meğer

Belki bir kaç saat sonra geçecek bütün üzüntüm sinirim bir mesaj atacak çalacak gönlümü. Bende unutacam herşeyi yine amma saçmalamışım ya diye okucam bu yazıyı. Belki de onada kusacam bütün üzüntümü birbirimize gircez,ayrılacaz.Ne kadar da çok haklıymışım diye okuyacam bu yazıyı.

Sonuna kadar okuduysanız teşekkür ederim. Bende içimi döktüğüm için rahatladım biraz. Rapunzeliçeniz sizi öper..