Merhaba herkeseee. Dün yazdığım üzere A... kişisinden uzaklaşmaya çalışıyordum.Ona farkettirmemeye çalışsamda beni çok iyi tanıdığından bendeki değişimi farketti.Aradı beni mutlu edemediğine inanmaya başladığını söyledi.Senle alakalı değil sende eğlenmek istiyon falan dedim.Konuştuk,tartıştık, ben ağladım.En son telefonu kapatırken ona "seni seviyorum" dememem onun adına bardağı taşıran son damla oldu sanırım.Ki seni seviyorum dememek benim içinde çok büyük işkenceydi.
Bu olayın 5dk sonrasında bir mesaj geldi..."Böyle mutlu edemiyorum seni.Okulu bırakıp memlekete dönecem.Biz öyle daha mutluyduk.Pazartesi seni son kez görüp dönüyorum." Ben tam saçmalama diye mesaj atacakken aradı.Ağlıyordu hüngür hüngür.Ben seni mutlu edemiyorum diye çığlık attı resmen.Ben ne yapacağımı şaşırdım tabi sakinleştirmeye çalışıyorum.Geri dönücem ben olmadı böyle yapamadık die çığlık attı sonra.Bende ağlamaya başladım.Çünkü A.. nın sesi gittikçe tizleşiyor gittikçe yükseliyodu. Nefes nefese çığlıklar atıyordu resmen..Kendime zarar vericem diye bağırdı sonra..Çok kötüyüm dedi.Sonra.. Nefes alamamaya başladı.Sorularımada cevap vermiyordu.Kesik kesik çok kötüyüm kurtar beni diyodu.Anladım ki ben ağladıkça sakinleşmicek.Ben sustum önce.Sakin sakin konuştum.oda sakinleşti..sarılcam gögsünde uyucam dedi..Telefonu kapatmadı.Ben konuştum ona olan sevgimi anlattım.Oda burnunu çeke çeke uyudu kaldı.Bi uzaklaşma kararıda böyle son buldu işte...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Kızdın mı? Üzüldün mü? Mutlu mu oldun? Önerin mi var? Yaz Bana!!